سيماي محمد / دكتر شريعتي

تجربه تلخي كه از سرنوشت تمدنهاي تاريخ بدست آورده ايم ، نوسان دائمي جامعه ها است ميان دنيا و آخرت، معنويت و ماديت، فرديت و جمعيت، جسم و روح، عظمت اخلاق و قدرت زندگي، عمق فرهنگ و اوج تمدن، دل و دماغ، عقل و احساس، علم و دين، اصالت و مصلحت، لذت و تقوي، زيبائي و سود، عينيت و ذهنيت و بالاخره، واقعيت و حقيقت، رئاليسم و ايده آليسم، كه همواره بشر را بيمار و معيوب داشته و از «محروميت» و «انحراف» رنجور ساخته است و اكنون نيز ، در طول حيات درازش بر روي زمين، بيش از هميشه از چنين بيماري يي رنج ميبرد، رنجي كه جهان را ، با همه فراخي، بر او تنگ كرده است.
افقهاي روشن زندگي را ، همه ، سياه و شوم مي بيند و انسان را تنهاي بي سامان و آواره، و آفرينش را دستگاهي ابله و پوچ؛ بگونه اي كه بدبيني و تلخ انديشي و ياس شوم فلسفي روح و انديشه قرن ما را تباه ساخته و مذهب عام روشنفكران امروز جهان شده است، تا آنجا كه منحني جنون و انتحار ، هم آهنگ با فرهنگ و مدنيت بزرگ انسان امروز، بشتاب صعود مي كند و آينده او را هولناك و پريشان و رقت بار ساخته است.
دانلود